Maandag: van Midden-Atlas tot Rif

Volgens mij was het half acht dat we zouden vertrekken naar Fez. Hiep hiep hoera, weer een hele dag in de bus! We werden gekoppeld aan een andere groep van Corendon, en werden zo een grote toeristengroep, met ongeveer 35 mensen. In de andere groep zaten ook leuke mensen, zoals het andere 'jonge stel': Arnoud en Maya. In ieder geval gingen we met z'n allen met een grote touringcar naar Fez, door de Midden-Atlas.
Eigenlijk was dit een behoorlijk saaie dag, en was het vervelend dat we weer een hele dag op de weg waren. Het was wel interessant om het landschap te zien veranderen: van Marrakesh (redelijk droog en vlak) naar een ander stuk Midden-Atlas dan waar we met de 4x4 waren geweest (bergen) naar Fez (groen!)
We zijn onderweg regelmatig gestopt voor koffie (bijvoorbeeld bij een restaurantje waar heel veel marokkanen de kleren van je lijf keken) of een klik-klak-momentje (foto maken).
De gids en hulppersoon vanaf nu was trouwens Nabil, want Abdelkader was in Marrakesh gebleven. We hadden Nabil al gezien in Marrakech, en hij leek ons een slim persoon. Hij sprak behoorlijk goed engels en een aardig woordje Nederlands en vertelde vanalles over wat er te zien was.
We reden dus door de Midden-Atlas, en uiteindelijk door het Rif-gebergte. De meeste Marokkanen in Nederland komen daar vandaan en Nabil sprak ook nogal afkeurend over die mensen. De vrouwen zitten de hele dag thuis, was zijn antwoord op de vraag van één van de mensen over waarom er alleen maar mannen op straat waren. Ze mogen niet naar buiten, want als ze gezien worden door hun vader, broer of neef verliezen ze hun eer enzo...
We gingen ook nog langs bij een mozaiekbedrijf. Mannetjes waren er tegels aan het maken, andere mannetjes hakten deze in perfect gevormde stukjes, en dan werden ze gepuzzeld tot een tafel, spiegel of wasbak. Jessica, de moeder van Aisja, zag een fontein die ze in haar badkamer wilde hebben, en heeft met behulp van Nabil een hele tijd gediscussieerd over de prijs en bezorging. Ondertussen ontfermde ik mij over Aisja, en kwamen we een jong katje (ong 3/4 weken) tegen, die eigenlijk meer dood dan levend was. We hebben er even mee gespeeld (niet geaaid natuurlijk) en foto's gemaakt, en het diertje heeft behoorlijk indruk op me gemaakt. Ondanks dat het zo jong was leek het toch wel rust te hebben met het feit dat zijn leven toch niet veel soeps zou worden. Het poesje maakte eigenlijk meer indruk dan al die hardwerkende mannetjes van één arme familie, want we hebben daar niks gekocht. Het was ook heel erg duur...
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons hotel, nog een flink stuk buiten Fes, om een uur of zeven. Jasper en ik mochten kiezen tussen een kamer binnen in het hotel (met twee losse bedden, zoals we ook in Marrakesh hadden) of een snoepig bungalowtje een stukje de berg af met een tweepersoons bed. We kozen natuurlijk voor het bungalowtje en hadden daar een heel rustig liefjes plekje voor z'n tweeën.
Om half acht stond het eten klaar en maakten we kennis met een man en zijn poolse vriendin, allebei iets in de 50. Zij heette Eva, zijn naam ben ik alweer vergeten. Ook Arnoud en Maya zaten bij ons aan tafel en het was erg gezellig bij het eten! We aten romige kippensoep (lekker!), vis met kleffe groente en saffraanrijst en kregen een taartje toe! Wat een welkome afwisseling, maar het was dan ook een viersterren hotel. Jammer dat het zo ver buiten Fez lag, dan kon je niet eventjes nog wat doen in de stad.
Na een rustig avondje (behalve dat we nog twee keer helemaal naar het hotel zijn gelopen voor wc-papier en een extra deken) zijn we lekker gaan slapen. Want ja, de volgende dag alweer vroeg op!