Donderdag: Sloppenwijken en een megamoskee

Rabat is een grote stad, met veel mensen die gewekt moeten worden voor het ochtendgebed. Aangezien het grootste deel van de Marokkanen moslim is, is het lastig om niet-moslims uit te sluiten van de oproep tot gebed. Ook wij werden dus gewekt, en de oproep was op donderdagochtend erg lang. Ach, er zijn vervelender manieren om wakker te worden, en daarna konden we nog even slapen. Toch gingen we vroeg op want Jasper wilde nog even foto's maken in de Medina! Zijn fotorolletje was namelijk nog niet vol en bij de douane was het handiger als de camera leeg was. Die kon namelijk niet door de rontgen, en als de douanier de camera open zou maken zijn alle foto's verpest. Ondertussen ging ik rustig ontbijten met een broodje en een croissantje en een kopje koffie.
Om tien voor half negen zat iedereen in de bus en om half negen was ook Jasper er en konden we vertrekken richting Casablanca. Onderweg stopten we nog even bij het koninklijk mausoleum. Wat een groot gebouw en wat rijkelijk versierd! Maarja, als je zoveel paleizen hebt overal kun je niet zomaar begraven worden... Er lag ook een koran, en een man daar vertelde mij dat deze elke twee uur op een andere bladzijde werd gelegd. (Voor zo'n opmerking moet je ze toch wel een euro geven)
Uiteindelijk kwamen we in onze eerste en ook laatste stad: Casablanca. Weer een heel andere stad, met schrille contrasten. We reden voor het eerste koffiemoment langs sloppenwijken net buiten het centrum, en werden na de koffie afgezet bij de moskee van Hassan II, de vader van de huidige koning Mohammed VI. Volgens de Lonely Planet van Arnoud was er 500 miljoen besteed aan de bouw van de moskee, en dat was er ook wel aan af te zien. We begrepen niet zo goed waarom al dat geld daaraan werd besteed en niet aan de sloppenwijken, maar het was wel een prachtig gebouw op een fantastische plek (aan zee). In deze moskee mocht je als niet-moslim wel naarbinnen, maarliefst 1 minuut, maar alleen onder begeleiding van een gids. En die gingen net niet toen wij daar waren en we hadden maar een korte tijd, dus zat dat er helaas niet in. Toch was ook de buitenkant een prachtige ervaring, echt heel mooi!
Na de moskee gingen we wat eten in een restaurant. We kregen marokkaanse salade vooraf en een erg lekker lekkerbekje met slappe groente. Het toetje was een schuimcakeje.
En daarna... Op naar het vliegveld. We zetten nog even de andere groep af bij hun hotel en toen in de file naar het vliegveld. Het was niet zo groot, dus alles was al gauw gevonden. BIj het inchecken was de computer van onze balie stuk, en daardoor zaten we erg ver van de andere mensen van onze groep af in het vliegtuig. Op het vliegveld heeft Jasper nog een heleboel sigaretten gekocht die een stuk duurder zijn in nederland en aten we een pizzaatje dat er net zo uitzag en smaakte als karton. Toen waren we onze dirhams op en om kwart voor vijf zaten we in het vliegtuig en stegen we op. Wij gingen een spelletje Regenwormen doen en na een tijdje vroeg onze buurman Mohammed (zakenman van ruim 40), wat we aan het doen waren. Hij wilde graag meedoen en we kwamen in een alleraardigst gesprek. Hij vertelde over hoeveel geluk hij had van zijn vier kinderen, dat hij veel reisde en nog veel meer.
De klok ging weer een uurtje vooruit, en zo waren we om negen uur weer in Nederland. In het vliegveld hadden we niks te eten gekregen dus plunderden we even de Burger King in de treinenhal, waar we nog meer groepsgenoten tegenkwamen.
Toen in de trein, en hop naar huis!