Ik ben een echte man!

Mao Zedong, nog steeds heel erg geliefd door alle Chinezen, schijnt ooit gezegd te hebben dat je pas een echte man bent als je de Chinese Muur hebt beklommen. Hij zei dat bij het stukje Badaling en dat is nu ook het meest toeristische stuk, het meest gerestaureerd en gewoon het drukste.

Ik had al eerder verteld dat ik ook naar de muur wilde, en dat ik had besloten toch wel wat meer te willen dan naar zo'n massaal stuk met veel chinezen... En gisteren was het zover! Op 5 augustus 2009 ben ik afgereisd naar Jinshanling, waar een nog redelijk origineel (dwz de laatste 100 jaar niet meer verbouwd) stuk muur is. Het was een busreis van zo'n vijf uur (vertrokken om half zeven), daarna naar de muur (hebben we maar de lift genomen, ik wilde niet al doodmoe beginnen door de 2 km omhoog te lopen!), dan 10 kilometer lang de muur beklimmen, gratis lunch om vier uur 's middags en dan weer terug met de bus.

Je kreeg vier uur om tien kilometer te lopen. Ik ging samen met een jongen uit mijn hostel en we dachten 'ach, tien kilometer, beetje doorlopen, twee uurtjes moeten we er wel zijn'. De gids had nog even gezegd dat tussen toren zeven en zeventien (we moesten langs dertig wachttorens) het wat pittiger zou zijn.

Vantevoren vond ik het ook altijd zo raar dat mensen zeiden dat ze de Muur hadden beklommen. Misschien moesten ze erop klimmen ofzo, maar als je erop bent kon je toch gewoon wandelen?

Nouja, niet dus. Dat klimmen doe je dus gewoon óp de muur! Dat stuk waar we waren was dus redelijk origineel en dat betekent dat er een hoop losse stenen waren. En stukken waar je niet zo makkelijk kon lopen. Gaten van een meter die je moet springen. Trappen omhoog waar je graag een dikke mat voor de zekerheid onderaan de trap zou hebben want een ladder is er een eitje bij. En ook wachttorens waar je in moest klimmen en uit moest springen, stukjes naar beneden waar de stenen om me heen minder hard naar beneden gleden dan ikzelf, enzovoort. Men wat een avontuur, wat een tien kilometer, maar wat ben ik trots op mezelf dat ik het gedaan heb!

We hebben er ongeveer precies vier uur over gedaan, waren ongeveer in het midden van de groep aangekomen. En als het stuk na de zeventiende toren hetzelfde was geweest als tussen de zevende en de zeventiende, had ik het niet gered.
Het uitzicht was ook adembenemend trouwens, heel veel bergen en veel stukken muur ook die dan in de bergen kronkelden.

Ach, ik kan het allemaal wel vertellen maar veel beter kun je gewoon even de foto's bekijken.

http://picasaweb.google.com/hadewychdevries/Beijing#5366450390589905650


Het verrassende vandaag is misschien ook wel dat de spierpijn heel erg meevalt! Had het traplopen in Zhengzhou de hele dag toch nut, want ik heb alleen maar een beetje zere dijen van de trappen met vijftig treden van 60 cm hoog.

Misschien ga ik volgende week nog een keer, op mijn verjaardag. De nacht-treinreis naar Shanghai wordt toch een hel (hard seat, zelfde als waarop ik zat van Zhengzhou naar Beijing) en misschien slaap ik dan per ongeluk toch wel...